Τετάρτη 22 Μαΐου 2013

Για έναν απλό καφέ

    Έιμαι με τρείς ώρες ύπνο, κουρασμένη όσο δεν πέρνει και έιπα να πιώ τον καφέ μου στο αγαπημένο μου cafe.....και με τις πρώτες δυο γουλιές βλέπω το σύνηθες φαινόμενο.

    Δεν αντιλέγω ότι ο μπάρμαν δεν είναι ωραίο παιδί, είναι και μάλιστα δεν έχει την ψεύτικη μοντέλικη ομορφιά που μας έχεις πνίξει τόσο καιρό. Οχι, έχει την παλιά καλή, που έχει εκλείψει τώρα, αυτή που σε μαγνητίζει, αυτή που σε κάνει να φαντάζεται πράγματα, όχι πόσο ωραία θα βγάζεται φωτό μαζί, αλλά πόσο ωραία θα είστε στο ντούζ μαζί την επόμενη μέρα (!!!!). Αντί λοιπόν να βλέπουν αυτόν πρώτο, κολλάνε στο αγοράκι της γωνίας, που είναι μοντελάκι από όπου κι αν το πιάσεις ( μαλλιά, επιδερμιδα, ξυρισμα, ρούχα, παπούτσια, κινητό κλπ), το οποίο μόλις καταλάβει την προσοχή, ορθώνει "τοίχο" και σηκώνει μύτη!!!!

    Η σκηνή λοιπόν είναι η εξής: μπαίνει η κοπέλα/κοπέλες μέσα στο μαγαζί. Κεντράρουν στον μοντέλο, αυτός ανεβάζει τουπέ, και όταν ξενερώνει/ξενερώνουν και συνεχίζουν το πρωταρχικό σχέδιο, δηλαδή να πάρουν έναν καφέ, έρχεται η έκπληξη. Διότι τον μπάρμαν δεν το είχαν προσέξει. Ετσι λοιπόν υπάρχουν 4-5 δευτερόλεπτα στα οποία το αγόρι περιμένει υπομονετικά την παραγγελία, με χαμόγελο, και η κοπέλα/κοπέλες κάνουν διάλεξη μέσα στο κεφάλι του : " Κοιτά τι υπάρχει και εγώ κοιτάζω αλλού τόση ώρα" και διάφορα αλλά τα οποία καταλήγουν να είναι βρισιές καθώς σκέφτονται αν είναι ελεύθερος, και αν όχι, πόσο τυχερή είναι η δικιά του.....κτλ!!!! Το τελικό αποτέλεσμα είναι να φύγουν με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, χωρίς να ρίξουν ούτε μισό βλέμμα στο "μοντελάκι"!!!

    Γι αυτό, την επόμενη φορά που θα βρεθείτε  με πολύ κόσμο, μην κοιτάξεται να βρείτε αυτό που είναι σε κοινή θέα, αλλά εκείνο που δεν φαίνεται με την πρώτη ματιά..... Πιστέψτε με, αξίζει τον κόπο!!!


Ως την επόμενη φορά...

Σερη!

    
   

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου